Start van de reis

-morgens kreeg ik een melding op mijn telefoon dat we die dag gingen vertrekken. Stiekem allemaal toch een beetje zenuwachtig. Raar maar waar. 

De hele dag wat kleine dingetjes afhandelen en dan is het zover. Op weg naar de bus in Rotterdam. Dat wachten duurt altijd zolang. 

Fietsen achterop en wij naar binnen. Niet voor gereserveerd maar we mochten op de achterbank blijven zitten. 

Daardoor was het ook, dat ik al snel na vertrek zag dat de fietsen tegen elkaar aan hingen en wel erg ver naar achteren hingen. Komt wel goed zeg je, maar ondertussen kijk je wel 10x. 

Het leek niet erger te worden, maar bij de volgende halte toch maar even kijken. Er afvallen leek niet te kunnen. 

Eenmaal in Brussels aangekomen, waren er een paar passagiers die dronken en vervelend waren. Dat liep hoog op en die mochten niet mee. 

Toen ze weg liepen wilde ze toch nog een punt maken en begonnen aan onze fietsen te sjorren. Wij hadden het niet gezien, maar de chauffeur wel en die vloog de bus uit. En ....... viel. 

Moet ik straks nog gaan rijden ook, dacht ik stiekem. Dat bleek allemaal niet nodig en we konden onze weg vervolgen. 

Een paar stops onderweg, dus slapen was in hazeslaapjes, maar beter dan niets. 

In Parijs aangekomen werd de bus uitgekamd door de douane. Een paar moesten eruit en daarvan werd de bagage gecheckt. Een paar man douane stond bij een persoon. Wij zaten eerste rij en zagen hem een beetje draaien met zijn hand achter zijn rug. Weg was het zakje wiet in de vuilnisbak. Niemand die het zag, behalve wij. Waarschijnlijk wist zijn kameraad het ook want die stond op de vuilnisbak te loeren. Helaas werd deze net geleegd. We zagen het zakje nog liggen en weg was het. De man een teleurstelling rijker. 

Vanuit het busstation Bercy, (wat een hoop bussen zeg) konden we aan onze fiets tocht beginnen. 

De fietspaden lopen een beetje raar dus van hot naar her over de weg. Of dat nou veilig is... 

Even tandenpoetsen aan de Seine, leek ons leuk, en door naar de Notre Dame, Eifeltoren en de Arc de triomph. En passant nog wat andere dingen bekeken waarvan ik de naam nu al weer vergeten ben. 

Maar we moesten nog wel naar Versailles. Na een steile heuvel even uitpuffen en wat drinken. Het kon dus niet anders, toen we bij het hotel aankwamen en ik mijn rugzak niet meer had, dat ik hem daar op de stoep had laten staan. 

Kut! Sorry dat ik het zeg, maar dat was het. Portemonnee, met creditcard, id, rijbewijs en geld maar ook gebruiksspullen er in. Gelukkig had ik in ieder geval een bankpas bij mijn telefoon gedaan. 

Snel onze bepakking in het hotel gebracht en als een stel leipo's weer met de fiets terug die ........ heuvel op.

De rugzak stond er nog. 

A ja jiepie jieppie jee. Dat lucht op. 

Misschien toch maar beter op gaan letten.